A long and sad goodbye
Onze laatste dagen in KL waren fantastisch! Het was echt
moeilijk om weer verder te gaan. Gelukkig hebben we nog veel contact met locky. De schat had zelfs ons nieuwe guesthouse opgebeld met de vraag of wij al veilig waren aangekomen.
Georgetown (Penang) is een schattig, mooi, oud dorpje. Je kan hier heerlijk eten. Julia en ik hebben twee dagen rondgelopen in Georgetown. We zijn tempels ingeweest, hebben souvenirs gekocht in
little India, hebben lekker gegeten en biertjes gedronken in de reggaebar. In deze bar hebben we de crew van een zeilboot leren kennen. En julia die helemaal into zeilen is, is dinsdagochtend
vertrokken met de boot naar Langkawi (daar doe je ongeveer 12 uur over). Ik ben nog een dag langer in Georgetown geweest. Ik ben naar de moskee geweest en heb daar een heel interessant gesprek gehad met een aardige man. Hij heeft me de moskee
van binnen laten zien en daarna een hoop verteld over het geloof. Na een uur gekletst met hem te hebben kreeg ik twee boeken van hem. De eerste gaat over vrouwen en het geloof en het tweede boekje
gaat over het ultieme geloof, dat kreeg ik van hem want hij vond me nogal zoekende, haha! 
's Ochtends om vijf uur ben ik met een minibus naar
Kuala Besut gebracht. Het was een heel mooie rit en om zeven uur werd er even gestopt want de bestuurder ging bidden.
Om tien uur kwamen we aan in Kuala Besut. En om half twaalf stond ik weer op Longbeach! Gary had een bungalow voor ons gereserveerd waar ik heb mijn spullen heb gezet. Ik heb mijn bikini
aangetrokken en ben op het strand gaan liggen. Maar eerst natuurlijk nog even langs Quiver duikers om iedereen gedag te zeggen..
's Avonds was er een feestje bij de duikschool want Gary had z'n laatste test gehaald om duikmaster te worden. Hij moest alleen nog een snorkeltest doen... Bij deze snorkeltest krijg je een snorkel
op, waar een hoop drank ingegooid wordt!
's Ochtends werd ik wakker geklopt door de receptioniste
en Julia! Het was echt fijn om dr weer te zien. We hebben ons de rest van de dag vermaakt met beachballen, beetje zonnen en zwemmen. 's Middags heb ik nog een duik gedaan bij T3, mooie duiksite met
heel veel rotsen waar je tussen kan zwemmen. Vrijdags zat ik al vroeg op het strand want Ruan (jongen die ik in darwin ontmoet heb) zou 's ochtends vroeg aankomen. Rond half twaalf kwam hij rustig
aangelopen met z'n zwembroek. Ha ik had hem dus gemist, maar gelukkig had hij z'n bugalow gevonden. Het was super leuk hem weer te zien! 's Avonds natuurlijk een welkomsfeestje voor Ruan met Julia
en Gary bij de Blacktip met Monkeyjuice! De rest van de dagen op Perhentian heerlijk op het strand gelegen, beachbal wedstrijdjes gedaan, gekletst en bij de Blacktip gezeten. Marleen (Ned. meisje
die we in KL heben leren kennen) kwam zondags aan op Perhentian, ik wil hier nooit meer weg!!!!
Ook heb ik nog drie duiken gedaan en een snorkeltrip! De duiken
waren fantastisch, en het was heel leuk te duiken met iemand die je kent. Bij duiksite 'The Temple' hebben we onwijs veel vissen gezien en een schildpad! Ik wilde heel graag nog een schildpad zien
en dus toen we er een zagen mocht ik er heel dichtbij, zo gaaf! Zondags heb ik met Jim, de duikinstructeur, een wreckdive gedaan. Dit was de beste duik die ik ooit gedaan heb. Het was heel helder
en dr zaten duizenden vissen boven het schipwrak. Je bent zo gelukkig als je hier door heen zwemt! Mijn laatste duik was bij D' Lagoon, hier hebben we hele grote roggen gezien en tijdens onze
snorkeltrip hebben we haaien en een schildpad gezien! Wat een afsluiting;)!
Aangekomen op het vasteland zijn we naar het busstation gelopen om
de overheerlijke roti te eten die Juul en ik de laatste keer daar gegeten hadden, maar deze was dicht waarschijnlijk door ramadan. Dus hebben we bij het tentje ernaast een noodle soepje gegeten en
daarna afscheid genomen van Marleen.
Ruan en ik zijn met taxi
naar Kota Bharu airport gereden en hebben daar het vliegtuig naar Kuala Lumpur gepakt. De vlucht was geweldig leuk, ik heb zo gelachen met hem!
We kwamen rond acht uur aan in 'Le Village' daar zag ik Locky en
Kevin weer. Locky zou de volgende dag naar India vertrekken en had 's avonds op me gewacht zodat ik hem nog even zou zien. Ook dit afscheid was heftig en niet leuk. Ruan en ik zijn na zijn vertrek
even wat gaan eten en hebben op onze kamer nog even een biertje gedronken. Tijdens ons laatste biertje kregen we nog bezoek van een heel leuk wit hondje.
Ik had de wekker vroeg gezet voor de volgende ochtend en toen ik net een beetje wakker was hoorde ik Locky weer.Hij voelde zich rot over hoe hij was weggegaan (vrij snel en emotioneel) en kwam mij een morninghug geven :)!
Om kwart voor elf was het dan echt tijd voor mij om te
gaan. Locky en Ruan hebben mij met de metro naar het busstation gebracht, waar ik voor de laatste keer van mensen afscheid moest nemen. Ik ga ze zo missen..
Toen begon mijn lange reis naar huis. De bus naar het vliegveld
duurde een uurtje, daarna heb ik vier uur in het vliegtuig gezeten naar Hongkong. Rond zes uur kwam ik aan in Hongkong, daar wat gegeten en geinternet. Ook had ik mama nog even op de Skype. Zij
dacht nog steeds dat ik de 27ste thuis zou komen. Ik deed dus net alsof ik nog steeds op Perhentian island zat, de verbinding wegviel toen er een oproep voor een vlucht kwam en de groeten van julia
gedaan. Ze trapte er finaal in deed de groeten terug aan julia en zei dat ze het toch wel tijd vond worden dat ik naar huis kwam.
De vlucht naar Amsterdam was wat vertraagd en we vlogen uiteindelijk
om half twee weg. Ik heb een paar filmpje gekeken onder het genot van een lekker glaasje rode wijn en daarna wat geslapen. Om tien voor acht was ik dan eindelijk op Schiphol!! En toen ik de gate
uitgelopen kwam stonden daar Igno, Guus & Jitte en Sanne en Milou! Heel fijn om iedereen weer te zien. En EINDELIJK mijn nichtje te zien en vast te houden!! Ze is echt een engeltje! Kan niet
wachten tot ik haar weer kan zien!
Na dit geweldige welkom ben ik met Igno, Guus en Jitte naar papa en
mama gereden. Daar moest ik in de auto blijven zitten zodat Igno mama en papa kon halen. Papa was gelukkig net op weg terug naar huis en mama moest met haar zere knie ook op de een of andere manier
naar buiten gelokt worden. Marieke en oma stonden een paar huizen verderop te wachten. Toen het eindelijk gelukt was stapte ik uit de auto en de uitdrukking op hun gezichten was priceless!! Mama
was helemaal in shock en zei alleen maar 'dit kan niet' en begin toen vreselijk te snikken. Papa was erg stil en toen Mariek zei dat zijn ogen ook wel wat vochtig waren, had hij het over een
vuiltje in z'n oog!
Daarna hebben we met z'n alleen heerlijk monchou taart (thanks Guus,
overheerlijk) gegeten in de tuin!! Wat een thuiskomst!
Lieve allemaal heel erg
bedankt voor de leuke en lieve reacties op mijn site!
Ik heb echt een
droomreis gehad, vreselijk veel mooie dingen gezien, spannende dingen gedaan en de meest leuke mensen ontmoet!
Nu begint helaas het werkleven weer.. Maar ook daar heb ik veel zin
in!
Liefs Nik
Dance to the music
Onze laatse dag in de Cameron Highland was leuk. Nadat wij weer redelijk laat ons bed uitkwamen, hebben we besloten 's middags even een tourtje te doen! We zijn met een minivan langs de theeplantages gereden, hebben een stukje in de jungle gelopen en zijn daarna door naar een aardbeien farm gegaan, waar ze heerlijke aarbeien sap hadden...
Dinsdagmiddag kwamen we aan in Kuala Lumpur. We hadden van Gary een tip voor guesthouse gekregen en konden gelukkig terecht in 'Le Village'. We hebben we onze spullen gedropt en zijn door de stad gaan lopen. We zijn allebei helemaal weg van Kuala Lumpur, mede door het fantastisch guesthouse en de leuke mensen hier! Woensdag zijn Julia en ik gaan shoppen en zijn we 's avonds gaan eten op Jalan Petalin. Na een heerlijke roti nam en beef curry zijn we door naar de Reggea bar, waar we met Locky en Kevin hadden afgesproken. Locky had voor Julia haar verjaardag een bananencake met waxinelichtje meegenomen. En dus is er om twaalf uur cake gegeten en gezongen voor julia!
Daarna hebben we met z'n vieren de dansvloer onveilig gemaakt en ook in het guesthouse ging het feestje nog lang door... In het guesthouse ontmoet ik Pierrick. Een Fransman die gitaar, mondharmonica en de accordeon speelt. We hebben met z'n allen op de rooftop gezeten en naar zijn muziek geluisterd.
De volgende dag na een paar uurtjes slaap fris en fruitig weer op want het is Julia dr verjaardag!!! We zijn heerlijk gaan shoppen in de KLCC, een immense shoppingmall! We hebben onzelf heerlijk verwend met een overheerlijk glas wijn en taart, hebben 's middags het derde deel van de twilight serie in de bioscoop gezien en de avond afgesloten met sushi!!
De rest van onze tijd in 'Le Village' was echt geweldig! We hebben het super gehad hier! Er is Nederlandse tomaten soep voor ons gemaakt en ik heb een avond met Kevin gekookt. Verder heb ik 's avond veel gekaart, naar muziek geluisterd, gedanst en gekletst. Pierrick heeft een jaar lang rondgetoerd in een bus en muziek gemaakt met vrienden en deze vrienden zijn ook hier een paar dagen geweest. Ze spelen onwijs leuke muziek en zijn allemaal heel muzikaal. Ik ben een avond meegeweest dat ze op straat muziek gingen spelen. Binnen no time staat er een hele groep mensen om hun heen en wordt er gezongen en gedanst.
Ook zijn we nog een dag naar Melaka geweest, hebben we gebowld, museum bezocht, zijn we naar de bioscoop geweest en hebben we gewoon een beetje rondgehangen in het guesthouse. Het is hier zo fijn, ik wil eigenlijk niet meer weg!
Like the sea (onderwater update)
Hier zijn inderdaad geen woorden voor nodig..;)
Back in The day (puff)
Na onze minivakantie op perhentian island, begint het keiharde backpack leven weer. We staan voor dag en dauw op om onze jungletrein te halen, die ons naar Kuala Lipis brengt. In de trein vonden ze het nodig de airco heel koud te zetten, dus kwamen wij koud tot op het bot aan in Kuala Lipis. Daar eten we een heerlijke roti om vervolgens in de bloedhitte met AL onze spullen van het treinstation naar het busstation te lopen. Daar aangekomen bleek de bus naar Jerantut pas rond vijf uur te gaan, maar gelukkig was er een aardige, Indiase buschaffeur die ons vertelde dat we de bus naar Benta konden nemen om daar over te stappen op de bus naar Jerantut.
Jerantut vonden wij heel erg leuk. We hebben beetje door het stadje gelopen, julia heeft zich lekker laten masseren terwijl ik een voet reflex massage kreeg van een heel aardige jongen. Hij sprak een beetje Engels en in dat gebrekkige Engels heeft hij me een beetje verteld over voetreflexologie. Volgens hem had ik pijn aan mijn nek en slaap ik slecht. De nekpijn is zeker te danken aan het sjouwen van mijn inmiddels toch zeker wel 18 kilo zware backpack en het slapen zullen we maar wijten aan de weinige uurtjes op Perhentian Island...
In Jerantut hebben wij ook waanzinnig gegeten. We hadden een heel leuk 'restaurantje' gevonden waar we vier keer zijn gaan eten. Een heel aardige vrouwtje met een wat oudere man die zelfs als zij bijna wilde gaan sluiten nog eten voor ons maakten. Hier hebben wij ook ons Maleisies wat opgevijzeld. Zij vonden dit heel leuk en hebben ons veel nieuwe woorden geleerd.
Woensdag hebben we de lokale bus voor 7 ringgit gepakt (ongeveer anderhalve euro) naar Kuala Tahan. Daar sliepen we in een dorm in het Rippie hostel, daar hing een super relaxed sfeertje en werd
elke avond Bob Marley geluisterd en kwam somsook de gitaar te voorschijn!
Ik kan jullie helaas geen hardcore junletrektocht verhalen voorschotelen over de Taman Negara (de groene longen van Maleisie en tevens de oudste van de wereld). Julia en ik waren allebei namelijk
een beetje energieloos. We hebben de eerste dag de Canopiwalk gedaan en zijn toen nog verder doorgelopen, maar al snel bleek dat we toch niet helemaal goed zaten en zijn we maar omgedraaid... 's
Avonds zijn we met ons hostel mee op Night Jeep Safari geweest. Dit was echt heel leuk! Beetje achterop een truck zitten en om je heen kijken. Helemaal aan ons besteed ;)! We hebben best een hoop
wildlife gezien: twee lori's (luiaard-, aap-achtige beestjes), twee luipaard katten, slangen, uilen, waterbuffalo's en koeien.
Vrijdags hebben wij ook een ontzettend vermoeiende dag gehad, wij hebben een jungletrekking van wel 15 minuten gedaan naar een plek waar je in de rivier kan zwemmen. Dit was even heerlijk, we konden het gewoon ff niet opbrengen. De Perhentians hebben er volgens Julia ingehakt.. Ook wij worden oud, Ha! Maar toen wij weer terug in ons hostel waren bleek Julia koorts te hebben en zijn we even langs de dokter gegaan. 's Nachts werd ze heel erg misselijk en hebben we een tijdje op de gang gezeten. Rippie (hostel eigenaar) en zijn vrouw waren onwijs lief. Een kussen en handoek met bak water werd gehaald om het Juul maar iets aangenamer te maken.. Na een uurtje toch maar weer proberen te slapen wat gelukkig goed ging.
De volgende dag hebben wij een lange reisdag gehad. We hebben in totaal negen uur gedaan om van Kuala Tahan via Jerantut naar Tanah Rata te komen. En daar aangekomen bleken de meeste guesthouses vol te zitten. We merken HEEL (iets te) goed dat de vakantie in Nederland is begonnen. Er zijn TE VEELl Nederlanders hier.. Maar bij het zesde guesthouse hadden ze gelukkig nog een kamer! Julia voelt zich nog steeds niet top en ook ik heb me wel eens beter gevoeld dus hebben we onszelf vandaag maar weer getrakteerd op een massage. De beste massage die ik ooit gehad heb! Eerst een voetreflex massage en toen een upperbody massage! We hebben net ook heel lekker gegeten, een zogenaamde 'Lovers Steamboat' (soort fondu met vleesjes, vis en groenten). Heerlijk, we kunnen misschien morgen wel een trektochtje door de theeplantages aan!
Ja het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen ;)...
Night calls
Zaterdags komen wij om elf uur aan op Pulau Perhentian Kecil. Ha ook dit is weer een plaatje van een eiland!! Wij worden met een taxibootje van de Ferry naar Longbeach gebracht, de oostkust van het
eiland. Daar dumpen we al onze spullen in onze bungelo in de Rock Garden. We eten even wat en gaan dan heerlijkzwemmen... Het water is helder en onwijs blauw!
's Avonds lopen we even langs een duikschool om wat informatie te krijgen over een funduik voor mij. Daar ontmoeten we Gary en Rafael, allebei duikmasters en ik spreek af om de volgende ochtend een duik te doen. Hierna lopen Julia en ik naar de andere kant van het eiland, Coral Bay, om de zonsondergang te zien. Er zijn een hoop wolken, maar een spectaculaire zonsondergang is het zeker!
Zondagochtend moet ik om acht uur bij de duikschool zijn. Ik zet met Rafael mijn duikspullen klaar, pas mn wetsuit, flippers etc. Dan lopen wij met al onze spullen over het strand, door het water en klimmen wij in de boot, die een meter of vijf van het strand af ligt, goed voor de beenspieren zal ik maar zeggen ;)! Ik ga met drie andere jongens (die ook net hun open water hebben gehaald) Gary, Giorgio (Italiaanse duikinstructeur) en Rafael, als onze duikmaster, duiken bij de temple of the sea. Het koraal is niet zo mooi als in Koh Tao, maar de vissen zijn geweldig! We zien echte nemo's, puffervissen, een bamboo haai en weer een schildpad!! 's Middags lig ik met Julia nog heerlijk even op het strand en maken we ons klaar voor 's avonds DE FINALE! We gaan eerst nog even eten bij Las Tapas, waar we een heerlijke steak eten en aan de praat raken met de kok, een hele leuke italiaan die de wereld wil verbeteren ;)!
's Avonds veranderd Long Beach in een schitterend lichtjesparadijs. Over het hele strand staan kleine, lage tafeltjes met kaarsjes en matjes. Aangezien de wedstrijd pas om half drie begint gaan we eerst nog even wat drinken bij Buffalo's. We komen Gary tegen en hij geeft ons de tip om aan de Monkey Juice te gaan. Dit kan je bij een klein kraampje op het strand kopen voor 20 ringgit (5 euro). Het is een soort whiskey die we mixen met cola, super lekker!! Rond twee uur gaan wij naar Las Tapas, waar een groot scherm staat en het oranje ziet van de Nederlanders, maar ook Fransen en Engelsen. Heel leuk!
De rest van de week hebben we heerlijk op het strand gehangen. We hebben onszelf vermaakt door beetje te lezen, muziekje te luisteren, beachballen en snorkelen. We hadden het heel zwaar! Vanaf dinsdagavond zijn we elke avond op pad geweest met de jongens van de duikschool. Eten bij Panorama, dan muziekje luisteren en aan de Monkey Juice op het strandterras van de Blacktip! Het leven is naar!
Donderdag kwam Julia Silke tegen, een Duitse vrouw die ze in Ajutaja heeft ontmoet. Super leuk mens met wie we dagenlang eindeloos hebben zitten kletsen. Vrijdagavond heb ik samen met Rafael, Gary en Jim een nachtduik gedaan. Heel eerlijk gezegd, viel dit een klein beetje tegen. Ik had heel stoere verhalen over nachtduiken gehoord. Maar uiteindelijk vond ik het niet zo spannend en zie je gewoon veel minder dan overdag. Maar daarvan afgezien was het nog steeds geweldig! We hebben een coral cat shark gezien en de grootse pufferfish die mijn instructeuren ooit gezien hebben!
Na telkens ons vertrek te hebben uitgesteld zijn we zondags van het eiland vertrokken. Vanaf het eilandje werden we met de boot gedropt in Kuala Besut, waar we de beste Roti Canai take away tot nu toe hebben gegeten. Dit zijn pannenkoekjes die je in een curry sausje doopt, heerlijk! Nadat we nog een keer terug gelopen zijn voor een Martabak Ajam Canai (ook erg lekker) zijn met de local bus weer terug naar Kota Bharu gereden, waar we in ons oude vertrouwde guesthouse een nachtje hebben bijgeslapen...
The planets bend between us
Woensdagmiddag worden Julia en ik opgehaald door onze privé minivan, die ons naar Bangkok brengt. Vanuit Bangkok vertrek onze bus naar Chumphon. We hebben een paar uur in Bangkok te overbruggen en gaan dus even ergens wat eten. Onderweg kom ik Kirsten tegen die ik in Australie ontmoet heb. Super leuk!
Onze bus vertrekt om zes uur en zit bommetje vol. Julia had gelukkig op haar laptop nog wat films staan, dus hebben erg gelachen om 'it's complicated'. Om half drie worden wij gedropt in Chumphon. Daar vertrekt onze ferry pas om zeven uur naar Koh Tao. We zijn erg blij met het kamertje met kussens waar we heerlijk op de grond kunnen geslapen..
Aangekomen op Koh Tao gaan we opzoek naar een guesthouse, maar alles is erg duur. Dus dit is nog niet zo gemakkelijk.We besluiten om eerst even naar Scuba Junction (duikschool) te gaan om daar te kijken voor een open water course voor mij. En zij blijken een guesthouse met leuke hutjes te hebben, waar wij voor weinig in kunnen.
's Middags heb ik gelijk al mijn eerste open water course gesprek. Ik moet wat duikvideo's kijken en maak kennis met Alex, mijn duikinstructeur. Het is vrij rustig op de duikschool, dus krijg privé
les!! Vrijdagochtend heb ik mijn eerste theorieles en 's middags gaan we voor het eerst duiken. Juul gaat ook mee op de boot om te snorkelen! We worden door de boot gedropt bij Japanese Gardens en
beginnen met wat duikvaardigheden in ondiep water. Hierna zwemmen we terug naar de boot. De duik duurt 30 minuten en is geweldig! We zien schitterende vissen, clams, garnalen en waanzinnig mooi
coraal in de vorm van rozen en elfenbankjes. Voor onze tweede duik gaan we naar Twins. Aangezien mijn luchtverbruik heel goed is kunnen we voor een uur onderwater. Daar zie ik mijn eerste rog die
zich onder een rots verschuild! 's Avonds gaan we met Alex naar de Choppers waar we voetbal kijken. Waar ik natuurlijk weinig over hoef te zeggen... Hup Holland Hup!!
De volgende ochtend heb ik weer een theorielesje en 's middags gaan we duiken bij Aow Leuk. Daar beginnen we met een snorkelduik, doen we nog wat vaardigheden en zwemmen we terug naar de boot. Deze
duik duurt weer ongeveer een half uur. Bij de boot moet ik een zwem- en drijfoefening doen. Dan varen we naar Hin Ngam. Daar duiken we weer voor bijna een uur. Het is onwijs relaxed om met Alex te
duiken. Mijn masker loopt regelmatig vol, omdat ik om hemmoet lachen. Wat je onderwater allemaal niet uit kan beelden:)..
Zondags maak ik eerst mijn final exam en 's middags gaan we weer op de boot en duik ik voor het eerst met computer en compass. We worden gedropt bij Nang Yuan drop off, we gaan 18 meter diep en
duiken voor een uur en acht minuten. Alex is zo tevreden over mijn duiken dat hij me meeneemt naar een grot. Dit is echt onwijs gaaf om daar doorheen te zwemmen! De tweede duik is bij White Rock en
duurt 70 minuten. We doen wat vaardigheden met de compass en het afzetten van je masker. Dit vind ik echt vreselijk en je moet het maar liefs twee keer doen, een keer in het ondiepe en daarna in
open zee. Het moment dat je je masker afzet krijg je water in je neus en moet je je concentreren om rustig door je regulator te blijven ademen (ik althans). Dan zet je je masker weer op en blaas je
zachtjes door je neus met je gezicht naar de oppervlakte om het water uit je masker te laten lopen. Volgens Alex had ik na twee keer mijn masker leeg, maar heb dit proces nog zeker een keer of drie
herhaald voordat ik mijn ogen durfde open te doen. En daar kwam ook nog eens bij dat ik ineens stemmen hoorde en dus even moest voelen of Alex er nog was. Gelukkig pakte hij me hand en was er niks
aan de hand. Wat een hel! Maar daarna werd het alleen maar beter, we hebben twee zwemmende roggen gezien en als klap op de vuurpeil een schildpad in de laatste tien minuten!!! Zo
waanzinnig!!!
Volgens Alex kan ik als ik niet meer als jurist wil werken altijd terugkomen om daar te komen werken als dive master omdat ik degene was die de roggen en de schildpad had gespot! Hij was ontzettend
tevreden, allereerst met zichzelf, de duikschool had nog nooit iemand gehad die zoveel duikuren gemaakt had tijdens zijn open water course en ik ben volgens hem een van de beste studenten die hij
les gegeven heeft!! Is toch leuk he ;)!?
's Avonds ben ik met Alex en Julia uiteten geweest bij Hippo, waar weheerlijke steak hebben gegeten met een glas rode wijn omtevierendatik nu een open water diver ben. Daarna zijn we nog naar een
kroeg geweest en uiteindelijk belandt bij een strandfeest. Het was maar goed dat we de volgende dag niet veel meer moesten doen dan een beetje lezen en beachballen op het strand!!
Dinsdagnacht (1:30)hebben wij de halve finale op het strand gekeken. Gelukkig konden we de volgende dag een beetje uitslapen. Onze boot naar chumhpon vertrok om half drie. Op de boot luisteren wij een muziekje en lezen wij een boekje. Tot ik op een gegeven moment wat voel trekken aan mijn zwarte tasje met daarin telefoon, geld, paspoort etc. Ik kijk achterom en zie daar een Thaise jongen die zich voordoet druk aan het werk te zijn. Hij rommelt wat bij een prullebak en verdwijnt dan uit het zicht. Ik vertel aan Juul wat er gebeurd is en besluit daarna dit toch even te melden aan de kapitein. Als ik even later weer zit te lezen komt er een jongen naar me toe die net z'n geld, pasje en telefoon weer terug heeft,en ons wilbedanken. Hij had even liggen slapen en was toen ineens van alles kwijt...
Op het land weer aangekomen drinken Julia en ik een lekker koud biertje en dan worden wij opgehaald om naar het treinstation te worden gebracht. Daar eten we even wat en stappen dan om kwart over tien de trein in die ons naar Sungai Kolok brengt. Daar nemen wij een taxi bus metvier andere backpackersnaar de grens. Daar duurt het voor Julia en mij allemaal wat langer. Wij zijn een dag over de uiterlijke vertrekdatum voor ons visum heen en moeten een boete van 500 baht betalen. Dit gaat gepaard met het invullen van heel heel heel veel papierwerk voor de meneer achter het loket. Dan krijgen we eindelijk ons paspoort terug en kunnen wij doorlopen naar de grens. Net over de grens pakken wij een taxi naar Kota Bharu en zitten nu heerlijk op onze kamer. Straks even naar de night market en dan morgen of overmorgen door naar de Perhentians!
The element of freedom
Maandags komen wij met een local bus aan in Battambang. In ons guesthouse ontmoeten wij Joep, een Nederlandse jongen met wie wij de volgende dag naar de bamboo train gaan. Dit is niet meer dan een karretje op een rails met een kleedje. Het gaat best hard en je voelt elk onevenheidje in de rails. Maar wel weer een leuke en spannende ervaring.
's Middags brengt onze tuk tuk-driver ons naar een weeshuis. We hebben potloden, pennen en schrifttjes voor ze gekocht en als de monnik, die het weeshuis in 1992 heeft opgezet, ons wat verteld over
het weeshuis komen de kinderen met zn allen om ons heen zitten. Als wij even later een rondleiding krijgen voel ik ineens een klein handje die mijn hand stevig vastpakt en niet meer loslaat. Een
poppetje, ik zou dr zo mee naar huis willen nemen! Ook gaan we in de tuk tuk met zo'n tien kinderen nog even kijken bij hun tuin, waar ze rijst en groenten verbouwen. Hier spelen we tikkertje en
paper, siccor & stone. Het zijn schatjes van kinderen!
's Avonds eten wij met Joep en nog een ander Nederlands meisje een laatste amok maaltijd. De volgende dag gaan wij namelijkmet de bus naar Thailand. Bij de grensduurt het even voordat we ons visum
hebben, maar rond vier uur stappen we eindelijk de minivan in die ons naar Bangkok zal brengen. Dat wij deze rit overleefd hebben, daar sta ik nog steeds versteld van. De chauffeur vond het nodig
om met 100 km overal door en overheen te rijden. Wij zaten met z'n drieën op de achterste bank en zaten regelmatig tegen het dak van de minivan..
Aangekomen in Bangkok hebben wij op de Soi Rambuttri naar een guesthouse gezocht en na het eten (mijn allereerste patthai) hebben we op de Kao San road langs de vele stalletjes met kleding,
zonnebrillen en juwelen gelopen.
De volgende dag was een lange dag, we zijn begonnen bij het Royal Palace,the reclining buddha, daarna de grote mall; bestaande uit drie gebouwen met shopping centra en als afsluiter de
voetbalwedstijd op Kao San road met aardig wat Nederlanders die wij op straat hebben geronseld om met z'n allen het Nederlandse team te supporten. De wedstrijd begon bij ons om half twee, dus we
waren gesloopt toen ze gewonnen hadden!
Vrijdags waren we wat later wakker dan normaalen hebben we het rustig aangedaan. We hebben 's middags heerlijk naar Sex in the City II gekeken en 's avonds hadden wij onze laatste avond met Marit.
Julia en ikzijn zaterdagochtend per trein naar kanchanaburi gereisd. We zitten in een heel relaxed guesthouse met hangmatten en palmbomen. Onze eerste dag hier zijn we naar het Thailand-Burma railway museum geweest. Julia had hier een afspraak met een medewerker van het museum over haar opa, die meegewerkt heeft aan de railway. Hij is, toen Singapore zich overgegeven heeft, gevangen genomen door de Japanners en werd gedwongen met duizenden andere prisoners of war (voornamelijk Engelsen, Nederlanders, Australiers en Aziaten) een railway aan te leggen naar Burma. Van de ongeveer 17.000 Nederlanders zijn er ongeveer 2.500 overleden aan de gevolgen van de ermbarmelijke omstandigheden in de werkkampen. In de kampen waren ziektes zoals cholera en difterie, de gevangenen werden geslagen als zij niet hard genoeg werkten, ze kregen niet genoeg eten en medische zorg was niet of nauwelijks aanwezig. Naast het museum ligt de begraafplaats waar restanten van de slachtoffers liggen die zijn overgebracht uit de 'begraafplaatsen' die de gevangenen zelf gemaakt hadden naast de spoorwegkampen.
's Avonds hebben Julia en ik voetbal gekeken (Engeland-Duitsland) in de kroeg, waar wij een Nederlander (woont in Bangkok en heeft zn eigen reisorganisatie) tegenkwamen die ons geholpen heeft met het voorbereiden van ons scooterdag de volgende dag.
Maandags gingen wij vlak voordat we de scooter gingen huren nog even ontbijten. In het restaurant ontmoeten weeen briljante vent: Brabander die 10 jaar geleden naar Thailand kwam met z'n 80 kilo, nu inmiddels 130 kilo weegt en volgens zijn Thaise vrouw een lamzak is. Ons gesprek begonmet de volgende openingszin:
'Hebben jullie de bitterballen hier al geprobeerd. Erg lekker, maar ik was wel de volgende dag aan de race'. Wat een vent!!
Nadat we de scooter getest hebben zijn we opweg gegaan naar Hell Fire Pass, zo'n 80 km buiten Kanchanaburi. Een schitterende rit en na 2 uur op de scooter te hebben gezeten kwamen we eindelijk aan! We zijn eerst door het museum gelopen en hebben toen de track langs Hell Fire Pass met audiotour gedaan. Hell Fire pass is een pass waar door de gevangenen een stuk railway dwars door de passaangelegd moest worden. De gevangenen hadden hiervoorbijna geen gereedschap en dit is dus grotendeels met hamer en beitel gedaan. Op dit stuk van de rails zijn dan ookde meeste doden gevallen. De gevangenen moesten op een gegeven moment dag en nacht doorwerken en in het regenseizoen brak hier cholera uit.
Na hier een uurtje rond te hebben gelopen zijn we naar karsea cave gereden. Hier is een stukje spoorweg waar je langs kan lopen en kan je goed de constructie zien van de brug met daarop de spoorlijn die ook door de gevangenen gebouwd moesten worden.Nadat wij ernstig dreigende wolken aan zagen komen zijn we begonnen aan de terugrit. Gelukkig hebben we onderwegniet al teveel regen gehad en waren wij rond zeven uur weer terug bij het guesthouse. 's Avonds zijn wij in vol oranje ornaat, maar ons pijnlijk bewust van het feit dat marit niet meer bij ons is, naar de kroeg gegaan.
Vanochtend zijn we nog even met de scooter naar de bridge over the river Kwai gereden. Hierna hebben we de scooter weer ingeleverd. Voor mama: Bij de scooterverhuur hadden ze hele lieve puppy's en Juul moest me daar wegtrekken omte gaan ontbijten. Ik kan die met de lange oren wel meenemen?!
De rest van de dag hebben we heerlijk in de hangmatten gelezen en muziek geluisterd, tot het moment dat julia naast haar keek en recht in de ogen van een groene treesnake keek. Deze vond het nodig om bij haar in de hangmat te komen liggen. Inmiddels zit Juul weer ontspannen in haar hangmatje met een boekje.. (en kijkt om de drie minuten nerveus en met zweet op haar bovenlip omhoog naar waar de slang verdwenen is.)
Walking on a dream..
Siem Riep en de Angkor tempels
Leestip: pak een lekker biertje uit de koelkast en enjoy the photo's!
De busreis naar Siem Riep
Dag 1: Angkor Wat
Ta Som
Ta Prohm
Dag 2: Angkor Thom
Bayon
Thommanon
Hilltop temple Phnom Bakheng
Dag 3: Banteay Srei
River of thousands linga's
Voetbal in de Angkor What?? bar
Laatste avond in SIem Riep (met Philip en stel Engelsen)
