Love & War

Vrijdag aan het eind van de middag komen wij aan in Cambodja. Na de lange reis per boot, zitten wij nog een uurtje in een minivan en komen dan eindelijk aan in Phnom Phen. Daar worden wij gedropt bij het sinh café (van onze tour) en vanaf daar nemen wij een tuk tuk naar de Boeng Kak area. Daar gaan wij samen met nog een paar jongens van de Mekong Delta Tour opzoek naar een questhouse. Dat blijkt niet zo heel gemakkelijk. Het ziet er allemaal nogal shabby uit en uiteindelijk eindigen we weer bij het allereerste questhouse. De kamer is groot, redelijk schoon en er is een geweldig terras aan het water! De buurt waarin ons questhouse zit is heel gezellig! In alle steegjes zitten eettentjes, barretjes en overal staan de mannetjes met de tuk tuk's je op te wachten.

Nadat wij heerlijk gedoucht hebben gaan we met z'n allen wat eten en kijken wij de eerste wedstrijd van het WK in de Magic Sponge.
Zaterdag hebben we 's ochtends even rustig aangedaan,we zijn de afgelopen dagen alleen maar aan het rennen geweest. 's Middags lopen wij door de stad naar het national museum. Hier staan alle artifacts, gemaakt door de Khmer, uit de tempels van Angkor Wat. Daarna zijn we doorgelopen naar The Royal Palace en The Silver Pagoda.
Zondags zijn we een hele dag opstap geweest met de tuk tuk. 's Ochtends zijn we eerst naar het Tuol Sleng museum geweest. Vroeger was het museum een school en ten tijde van het Khmer Rouge regime werd het gebruikt als gevangenis waar duizenden gevangenen zijn gemarteld en gedood. Vanaf deze gevangenis werden duizenden mensen gedeporteerd naar de killing fields. Nu is het een museum bestaande uit de gebouwen A,B en C. In gebouw A werden de belangrijkste gevangenen opgesloten. In dit gebouw zie je vrij grote kamers met een bed. In gebouw B zijn single cells te vinden met op de derde etage een fototentoonstelling. Ook in gebouw C is op de eerste en tweede etage een fototentoonstelling en zie je martelinstrumenten. De tentoonstelling bestaat voornamelijk uit foto's van gevangen, de Khmer Rouge leiders en afbeeldingen van de martelingen. De meest heftige afbeelding was die van twee mannen bij de killing fields, waarbij de ene een baby in de lucht gooit en de ander met een geweer in de aanslag staat. Ook lazen wij een gedicht met alles wat verboden was tijdens het Khmer Rouge Regime. Voorbeelden hiervan zijn; no toothbrushes, no colored clothes, no forgiveness, no hospitals, no flirting, no wet dreaming en no affection.
Na het museum zijn we met de tuk tuk naar de killing fields van Choeung Ek gereden, wat zo een 15 km buiten Phnom Phen ligt. Naar deze killing fields werden de gevangenen uit de Tuol Sleng gevangenis gebracht. Er werden hier zo een 100 mensen (mannen, vrouwen en kinderen) per dag vermoord. Deze killing fields bevatten 129 massagraven, waarvan bij een aantal opgravingen zijn gedaan. Er is een massagraf waar ze 450 lijken hebben gevonden, een graf wat bestond uit naakte vrouwen en kinderen en een graf met 166 onthoofden lijken. Het monument wat voor de killing fields staat bevat 8000 schedels afkomstig uit deze massagraven. Ook staat de grote boom waar baby's in het bijzijn van hun moeder tegenaan geslagen werden er nog.

Woorden schieten te kort om te omschrijven hoe je je voelt als je hier doorheen loopt. De paden tussen de massagraven liggen bezaait met stukken van botten en kledingstukken van de slachtoffers die door regen en overstromingen zichtbaar geworden zijn. Waar je als bezoeker overheen loopt.. Het is zo moeilijk voor te stellen wat voor gruwelijkheden zich in dit land hebben afgespeeld.
Maandags zijn we naar the central market geweest. Hier scoren we de meest briljante oranje zonnebrillen. Nu zijn we echt klaar voor het WK! Na de markt ga ik met Julia naar het travelers medical centre. Ik heb nog steeds last van mijn voet en wil hier toch even naar laten kijken. De deur wordt geopend door een typische Engelse dokter, compleet met spuglok en accent. Ik moet een formuliertje invullen en dan mag ik met hem meekomen naar zijn kantoor. Daar kijkt hij even naar mijn voet, constateerd dat het niks dramatisch is. Hij maakt het schoon en doet dit niet bepaald zachtjes... Even later kijken Juul en ik elkaar aan en denken allebei hetzelfde. We zijn in een echte Monty Python sketch terecht gekomen...
Maandagavond zijn wij na een verkleedpartij richting de gym bar gegaan, een sportsbar met 80 schermen. Daar hebben wij met nog een aantal andere Nederlanders, Australiërs en Engelsen de wedstrijd gezien. Na de wedstrijd nog een drankje (aanrader: baileys en sambuca) gedaan in het straatje van ons guesthouse.

Let it flow

Donderdag was de eerste dag van onze tour door de Mekong Delta. We hebben veel met een boot door de delta gevaren en minority villages bezocht van Cham people. Dit is weer een heel ander stukje Vietnam en ook hier is het beeldschoon! De tweede dag zijn we met een boot naar de grens van Cambodja gevaren. Tijdens deze boottocht zagen we de meest mooie dorpjes, kinderen die zwemmen en spelen in het water, mensen die zich aan het wassen zijn in de rivier, buffalo's die in het water liggen af te koelen en mensen die op de boten aan het werk zijn.
De grensovergang van Vietnam naar Cambodja was ook goed geregeld. We moesten op de boot wat dingen invullen en twintig dollar betalen en een uur later kregen we ons paspoort met visum weer terug. Daarna nog een stop om de paspoorten te stempelen en je zit in Cambodja.
Vietnam vond ik een geweldig land om in te reizen. Je moet het allemaal lekker over je heen laten komen, je vooral niet afvragen waarom je bus zomaar tien minuten stilstaat, je niet storen aan het bizarre verkeer, het normaal vinden dat de Vietnamese 24 uur per dagen wakker en aan het week zijn, heerlijk gaan eten bij de locals op straat en zeker met een motor/scooter door de beeldschone natuur rijden! Maar er zijn ook dingen die ik absoluut niet ga missen. Zoals het eeuwige getoeter hier van de bestuurders op de weg, de vreselijke jengelmuziek (en dan druk ik het heel beschaafd uit) die ze hier allemaal lijken te hebben op hun mobiele telefoon. En tot slot het smerige gerochel (compleet met geluid) van alle mannetjes hier. Ik ben
heel benieuwd naar Cambodja...

All at once..

Woensdags zijn we 's ochtends per taxi naar de Marble Mountains vertrokken. Deze Marble Mountains vielen eigenlijk een beetje tegen.. Er waren erg veel toeristen en de Spaans/italiaans sprekende Vietnamese gidsen vlogen ons om de oren.
's Avonds hadden wij de sleeperbus naar Nha Trang. Ik voelde me nog steeds redelijk beroerd, dus ons dagje op het strand kon ik goed gebruiken.

Zaterdags hebben wij 's ochtends de bus weer gepakt naar Dalat. Dat was een redelijk lange rit van 8 uur. 's Avonds hebben wij wat over de markt gelopen en hebben wij onze easy rider tour geregeld.

Zondags werden wij om half negen opgehaald door de easy rider mannen. We hebben de hele dag heerlijk rondgetoerd op de motor. Het is hier een stuk koeler dan de rest van Vietnam, dus een lange broek op de motor was goed te doen.
Onderweg zijn we een paar keer gestopt voor een zijde fabriek, een waterval, een rozenkwekerij, een pagoda en een overheerlijke lunch. Met de motor een beetje rondrijden is echt de perfecte manier om wat van de omgeving te zien. En helemaal rondom Dalat wat een beetje Sapa-achtig aandoet. Aan het einde van de middag zijn we nog naar the Crazy House geweest en na afloop hebben we nog een biertje gedronken met onze bikers ;).

Maandags zijn we met de bus naar Saigon gekomen. Daar werden we op straat aangesproken door een oud vrouwtje die wel een slaapplek voor ons kon regelen. We slapen in het questhouse van haar broer in een geweldig steegje, waar 's avonds de ratten langs je benen schieten. De kamer is al helemaal geweldig. Op tien vierkante meter staan drie bedden en een klein badkamertje met half hoge muren. We hebben vijf vans en dat voor nog geen tien dollar per nacht met z'n drieën!!

Gisteren hebben we sightseeing door Saigon gedaan. Onderweg kwamen we een Canadees tegen waar we de rest van de dag mee opgetrokken hebben. We zijn naar het Reunification Palace geweest en hebben een hele middag doorgebracht in het War Remnants museum. Dit vonden wij alle drie heel indrukwekkend. De foto's die ze hier hebben zijn geweldig, maar het was soms wat lastig om het overzicht te houden, omdat er hier zo ontzettend veel gebeurd is...
Dinsdagnacht heb ik als van ouds weer een nachtje doorgehaald. Het begon allemaal op het terras van Allez Boo. Daar had Marit een afspraak met Theo (een Nederlander die al vijftien jaar in Saigon woont) die zij via familie kent. Na een aantal biertjes met Theo en Jasper (een vriend van hem) werden wij in de taxi meegenomen naar een Italiaans toprestaurant, Pomodoro. Haha dat was wel even wennen na al onze bugetdinners! Hier kwamen de goede flessen rode wijn al snel voorbij en heb ik een heerlijk fettucini quattro fromaggio gegeten. Vervolgens werden wij verplicht tot het eten van een dessert. En na de warme appeltaart met vanille ijs zijn wij met z'n allen naar de Apocalypse Now gegaan. Na nog een paar biertjes hebben we de dansvloer onveilig gemaakt. Hier werd het nog leuker! We kwamen daar een aantal Engelse jongens en een Franse jongen tegen die we ook al bij The Crazy House hadden gezien. Toen de club om twee uur dicht ging zijn we met z'n allen nog even wat gaan drinken bij een straattentje. En om vier uur hebben wij ons bes maar opgezocht, aangezien wij vandaag weer om zeven uur opmoesten.
De Cu Chi tunnels die wij gisteren hebben bezocht, waren best heftig om te zien. De Cu Chi tunnels is een heel stelsel van tunnels waar de vietnamese bevolking vanuit heeft gevochten tijdens de oorlog. Helaas was de Tour niet zo een succes. Wij zijn er achter gekomen dat we niet zo'n geluk hebben met gidsen. Ook deze was weer een lot uit de loterij. Hij was onbeleefd, sprak slecht Engels, was onaardig en hield het tempo zo hoog dat we meer dan de helft gemist hebben. Maar ik ben blij dat ik er geweest ben. En het kruipen door een klein stukje van de tunnels was voor mij meer dan genoeg.

Na de tunnels hebben we een heerlijke massage gehad in het Vietnamese Traditional Massage Institute door een blinde mevrouw. Daarvoor hebben we op de markt de meest foute oranje t-shirtjes gekocht, die je je maar jan bedenken. Dus wij zijn klaar voor maandag!
's Avonds zijn we met Gautier (de Franse jongen van de avond ervoor) gaan eten op de markt. Saigon vind ik echt een leuke stad, ook hier heb je leuke eettentjes op straat en het is niet zo benauwd en vies als Hanoi. Na het eten heb ik nog even een biertje met hem gedaan. Hij reist alleen per motor door Vietnam en is ook in Maleisie geweest dus heb een paar tips van hem gekregen.

The difference is why

Donderdags zijn we 's ochtends bepakt en bezakt vertrokken naar het busstation. We moesten al snel stoppen, omdat het vreselijk begon te regenen. We hebben onze grote backpacks bij een lief mannetje gezet en zijn in een cafetje een echte Vietnamese icekoffie gaan drinken. We hadden de avond ervoor wat fruit gekocht dus dat was ons ontbijt. Toen het eindelijk droog was zijn we verder gelopen, best een eind, maar de weg was leuk, vol met stalletjes met eten en ander verkoopwaar. Tegen de lunch zijn we even gestopt bij een straattentje waar allemaal locals zaten. De backpacks konden we aan de overkant van de straat kwijt onder een afdak waar het droog was en wij kregen een heerlijke noodlesoepje.

De busreis van Hai Phong naar Ninh Binh duurde drie uur. Het was een hele chaotische, maar toch wel leuke rit. De bus zat afgelaaie vol met allemaal locals, de buschaffeur zat constant op z'n toeter en iedereen was met elkaar aan het praten of luisterde naar muziek. Rond vier uur kwamen wij aan in Ninh Binh. Daar hebben wij onze tassen gedumpt in een hotel en zijn wij een stukje gaan lopen. Onderweg een bia hoi-tje gedronken (goedkoop tapbiertje) en hebben we ergens wat gegeten. In de hotelkamer aangekomen bleek een schaafwondje onder mijn voet wat te zijn ontstoken, dus daar heeft dokter Marit (compleet met hoofdlamp en scalpel) voor het slapen gaan nog even naar gekeken.
Vrijdagochtend hebben we fietsen gehuurd en zijn we richting Tam Coc gefietst. De weg hierna toe was heel hectisch en we zijn blij dat we het overleefd hebben. Iedereen rijdt door elkaar, er wordt om de haverklap getoeterd en de regels die wij kennen hebben ze hier absoluut niet. Vanaf Tam Coc zijn we verder gereden naar Bich Dong Pagoda, onderweg nog ergens langs de weg gestopt voor ontbijt.
Aangekomen bij de Bich Dong Pagoda kwamen Marit en ik erachter dat we onze sarong vergeten waren. We probeerde met tassen onze schouders te bedekken, maar dat was niet echt een succes. Gelukkig kwam er al snel een Vietnamees meisje, met haar witte schoolbloesje, naar ons toe en even later volgende er nog twee bloesjes.
Wij konden dus alsnog de tempels op de berg bekijken. Na deze bezichting hebben we nog even geprobeerd te praten met het meisje en de rest van haar klas. Ze spraken welwat Engels, maar de woordenlijst in de lonely planet en het aanwijswoordenboek komen goed van pas.
Op de terugweg nog even gestopt voor de lunch en na wat noodles met groente zijn we terug gefietst naar het hotel. Daar konden we nog heerlijk even douchen, hebben we wat gegeten en kon ik met mijn voetje in een betadine badje.
's avonds hebben we de sleeperbus gepakt naar Hue. Dit was jammer genoeg niet zo een succes als de trein. Je stoel kon inprincipe helemaal plat, maar was niet lang genoeg etc. De foto spreekt voor zich..
Vrijdagochtend zijn we om negen uur aangekomen in Hue, we hebben wat door de stad gelopen en om vijf uur was er gratis bier in het hostel. Daar leerde we Manuel, een Spaanse Canadees, kennen. Na een aantal biertje zijn we met z'n allen wat gaan eten om daarna weer net op tijd terug te zijn voor happy hour bij het hostel..
De volgende dag begon wat moeilijk, maar uiteindelijk zijn we toch naar de citadel gegaan. De meeste bezichtigheden in hue vallen binnen de muren van deze citadel. Er is een emperial enclosure, een schitterende ingang: de Ngo Mon gate, een paleis uit 1803, de forbidden purple city en nog vele andere dingen. In de citadel werd ik pas echt ziek en Juul en ik besloten na toch wel 3 uur in de citadel te zijn geweest een cyclo te huren. Deze bracht ons snel terug naar het hostel. En toen Marit vervolgens te voet arriveerde, constateerde zij dat ik misschien toch wel een virusje had. Toch handig reizen met een dokter!
De dagen erna heb ik vooral geleefd op pillen en ORS. En ook de busreis naar Hoi An op de maandagmiddag heb ik overleefd. Dinsdags voelde ik me nog steeds erg beroerd, maar ben toch met meiden het oude stadsdeel van Hoi An in gegaan. Hoi An is ook weer een plaatje, met hele mooie gebouwen, smalle straatjes en honderden tailors. Aan het eind van de middag was ik gesloopt, maar ben 's avonds toch nog even mee geweest naar een tailor.

Vandaag was de eerste dag dat ik me echt wat beter voelde. Dat was maar goed ook, aangezien Marit en ik een tripje naar My Son hadden gepland. InMy Son staan ruïnes van Cham Towers, een koninkrijk wat tussen de 2e en 15e eeuw erg populair was. Het was onzettende gaaf en de omgeving was prachtig!

Dreamin'

Maandagochtend werden marit, julia, Annemarie (Nederland meisje van onze dorm) en ik om acht uur opgehaald om naar Halong Bay te gaan. De tour werd georganiseerd door het hostel. We hadden een hele leuke groep van ongeveer 25 andere backpackers. De busrit naar Halong city duurde drie uur. Daar aangekomen werden we naar onze schitterende, grote, houten boot gebracht.

Na de lunch zijn we gaan kajakken en hebben we een grot bekeken. Halong Bay is echt beeldschoon! Het doet een beetje denken aan de Milford Sounds in Nieuw-Zeeland. Maar is veel groter en je ziet fish villages op het water en prachtige Aziatische boten. En het was heel gaaf om op de boot te slapen te midden van al dat moois! De volgende dag gingen we met ongeveer de helft van de groep naar castaway island, een privé eiland/privé strand. Het moment dat je de boot afstapt komt er een glimlach op je gezicht die er niet meer is af gegaan. Zo een paradijsje!

We sliepen in open rieten hutjes met muggennetten. Na een heerlijke lunch kon je 's middags kiezen of je wilde gaan bergklimmen of waveboarden. Ik ben samen met Marit als enige gaan klimmen. Dat was nog heel heftig, want je had met je handen bijna geen grip en moest alles met je benen doen. Ik heb spierpijn in mijn armen en schrammen op mijn benen, maar het uitzicht wat je hebt als je boven bent en het klimmen zelf geeft zo een kick!
Na het klimmen hebben we met z'n allen gevolleybald en gebadmintond (beerminton). En 's avonds met z'n allen gegeten en een drankje gedronken. Ik heb heerlijk geslapen op het strand in mijn rieten hutje en werd als een princes wakker met een geweldig uitzicht!
Vanochtend zijn we toen weer afgezet in Halong city, waar we afscheid genomen hebben van de groep. In Halong city hebben we een local bus genomen naar het busstation en vanaf daar een bus naar Hai Phong. Het was heel interassant om te merken dat de meeste toeristen hetzelfde rondje maken. Zodra wij vijf minuten van Halong city zaten werden wij weer aangestaard en in de bus werden er zelfs een foto's van ons gemaakt. Het zijn zulke vriendelijke mensen en iedereen lacht en zwaait naar je. Ik ben nu met Marit en Julia en Hai Phong, we zitten lekker in een hotel dus we kunnen even bijkomen van het geweldige Halong Bay. Ik heb het echt fantastisch! Wat een leven..

This moment is all there is..

Om twee uur 's nachts kom ik aan in Hanoi. Op het vliegveld ontmoet ik twee jongens met wie ik een taxi naar het centrum deel. Zij brengen mij helemaal tot aan de deur van mijn hostel. De taxi stopt op de hoek en ze vinden het maar niks als ik alleen over straat loop. Ik vond het toch wel heel fijn dat ik niet met al mijn spullen om half drie 's nachts alleen over straat liep.
In mijn dormroom zie ik Julia. Na even te hebben geklets, stap ik snel mijn bed in, ik ben kapot..
De volgende dag worden we vroeg wakker en ontmoet ik Marit, een Nederlands meisje waar Julia mee reist. We ontbijten even snel en gaan dan met zn drieen op pad. We lopen eerst langs het Hoan Kiem lake. Daarna bezoeken we een market en gaan lunchen we bij een klein stalletje langs de weg. Hanoi is een vreselijk drukke stad met overal scootertjes. Het is ontzettend warm en ik moet zelfs na Australie heel erg wennen aan de hitte. 's Middags gaan we naar The Temple of Literature. Een groot tempel complex midden in de stad. Heerlijk om even aan de drukte in Hanoi te ontsnappen. Het tempel complex is gebouwd in 1070 en tevens Vietnams eerste universiteit.

Na deze tempel lopen wij weer terug richting ons hostel waar we een biertje drinken op het dakterras. Het is een druk, leuk, australian style hostel. Na heerlijk te hebben gedoucht gaan we eten bij een local eettentje. En rond negen uur ga ik met Marit en Julia richting het treinstation. Daar vertrekt onze trein om tien voor tien naar Sapa, het noorden van Vietnam. Wij hebben een cabin met bedden en airco en ik val een half uurtje later heerlijk in slaap.
Om zes uur 's ochtends komen wij aan in Lao Cai, 38 km van de Chinese grens. Op het station nemen wij een minibusje naar Sapa. De rit is schitterend en ik kijk mijn ogen uit. Na ongeveer een uurtje rijden komen we aan in Sapa. Een klein, touristisch dorpje midden in de bergen. Wij gaan bij een restaurantje ontbijten en al snel staan er vier Black H'mong vrouwen om ons heen. Ze zien er prachtig uit, hun haar is om hun hoofd gewikkeld, twee van de vrouwen dragen zwarte tulbanden, ze dragen donker blauwe, bijna zwarte rokken en jassen met een borduur patroon bij de mouwen, ook hebben ze zwarte doeken om hun kuiten gewikkeld en dragen ze grote ronden rieten manden op hun rug met hun verkoop waar. In gebrekkig Engels maken ze een praatje met ons, waarna ze ons uitnodigen om hun dorp te bezoeken. Ze willen ons graag een tour geven door sapa en de omliggende dorpen, we hoeven niks te betalen, maar zouden het leuk vinden als we aan het einde van de rit wat van ze willen kopen. Na ons ontbijt gaan we op stap met Shah, Tju, Cowh en Gia. We lopen eerst met ze over de markt en naar een paar winkels waar zij eten kopen voor de lunch en het dinner. Dan gaan we de berg op, een best heftige wandeling, maar met een prachtig uitzicht. Onderweg stoppen we een keer en eten we fruit dat zij onderweg geplukt hebben. Na anderhalf uur lopen komen we aan in hun dorp; Sa Seng.Ik kan met geen mogelijkheid de omgeving rond het dorp beschrijven. Het is zo ontzettend mooi en de foto's laten niet eens een fractie van het beeldschone landschap zien. Je loopt met vier prachtige H'mong vrouwen in de bergen. Ik kon heel moeilijk beseffen dat ik daar was..We zien schitterende kindjes, vrouwen en mannen, iedereen lacht naar je en is vreselijk gastvrij. Ze komen hun huis uit om naar je te kijken en je soms ook aan te raken.
Aan het begin van de middag komen we bij het huis van Shah. Een groot huis met aan de linkerkant de 'keuken', een ruimte waar pannen, kommetjes en een grote trog water staat. Ook is daar een ruimte waar geslapen wordt. Aan de rechterkant van het huis is een gedeelte met een vuur waarop gekookt wordt. In het midden van het huis staan wat lage houten krukjes en een tafel. Shah is 58, heeft vijf kinderen en is oma van 11 kleinkinderen. Ze wonen allemaal bij elkaar in twee huizen. Ze komen een voor een even kijken en met handen en voeten proberen we wat met ze te praten. De kinderen vinden onze camera's en julia's kaarten met plaatjes heel interessant. De dames beginnen gelijk met het maken van de heerlijke lunch, bestaande uit rijst, noodles met ei, boontjes, morning glorie, tofu met tomaat en een soort andijvie achtige groente.

Na de lunch en het avontuur van een toilet in de Buffalo stal lopen wij verder door het dorp met Gia, Tju en Cowh. Wij gaan langs bij het huis van Cowh en Gia, waar we hun mannen, schoonzussen en kinderen ontmoeten. Bij Gia's huis laten ze ons zien hoe je de steel van hennep planten moet spinnen tot garen voor kleding (het spinnen van garen doen zij eigenlijk constant ook tijdens de wandeling naar hey dorp).Ook wordt ons gedemonstreerd hoe ze hun eigen kleding weven. Als het begint te regenen gaan we binnen zitten en komt de rijstwhisky 'khjen' op tafel. Na elke slok die ze nemen trekken ze een vreselijk vies gezicht, maar toch worden tot vier keer toe de glaasjes gevuld. Volgens Gia heb je voor elke arm en elk been eenglaasje nodig. Het is inderdaad bijna niet te drinken zonder een vies gezicht te trekken (het lijkt een beetje op jenever), maar we slaan ons er kranig doorheen. De dames beginnen na het eerste glaasje direct te giebelen. En ook tijdens de terugweg naar Shah's huis is het een groot feest. Het is erg leuk en bijzonder om te zien, hoe verschillend de cultuur ook, je een band krijgt als je met elkaar een drankje drinkt.
's Avonds eten we weer met z'n allen en daarna zitten we even om vuur. Rond acht uur wordt ons bed klaargelegd, bestaande uit wat stro een rietenmat en een deken. In het bed wat hoogstens 2,5 meter is slapen wij met z'n vieren. Ook Tju blijft slapen, zij woont na haar huwelijk in een ander dorp. De nacht is best redelijk te doen, afgezien van de rooklucht, het gerochel van de man van Shah en het snoeiharde bed. Om kwart voor vijf horen wij de eerste geluiden en om vijf uur staan ook wij op. Het vuur is inmiddels aangestoken en je wordt echt je bed uitgerookt. Maar het uitzicht als je het huis uitstapt is geweldig! Tju komt als snel met een bak warm water omje gezicht te wassen, wat wil je nog meer ;)!
Het ontbijt wordt klaargemaakt en even later zitten we weer aan ontbijt met rijst, boontjes, ei met kruiden, andijvie groente en noodles. Ha weet toch niet of ik dit elke dag zou kunnen.. Tegen zevenen komen Gia en Cowh en gaan wij een stuk door de bergen lopen. Ook dit is weer zo waanzinnig! Ik heb nog nooit zoiets moois gezien! Wij lopen door een ander dorp en gaan dan op weg naar Sapa. Na drie uur gelopen te hebben zijn we vlakbij Sapa en zien we grote groepen touristen met H'mong vrouwen lopen. We zijn blij dat wij mt onze vrouwen op stap zijn gegaan en dat we de enige touristen in Sa Seng waren. In Sapa kopen we bij oze H'mongallemaalmooiedingen. We overleggen ff met z'n drieën hoeveel we uit willen geven aan deze trip en proberen dan bij elke vrouw evenveel te kopen. Dat lukt gelukkig aardig!
's Middags gaan we even ergens wat eten, kopen we wat fruit en water voor onze treinreis en gaan we richting vijf uur weer naar Lao Cia. Daar vertrek onze trein om acht uur weer richting Hanoi. Ik val snel in slaap, maar word toch wel heel vaak wakker. Om vijf uur komen wij weer aan in Hanoi. Wij lopen naar ons hostel en kunnen om zes uur al inchecken. Ik ga 's ochtends met mezelf naar het Ho Chi Minh Mausoleum. Daar ligt net als Lenin, Ho Chi Minh opgebaard. Een heel groot complex met musea, een presidential palace etc. Het was heel interessant om hier even rond te lopen, om Ho Chi Minh te zien en de ontzettend lange rij van mensen die hem ook willen zien. In de rij werd ik heel veel aangesproken, soms ook zelfs in het vietnamees. Het zijn zulke lieve mensen die allemaal een praatje met je willen maken. 's Middags ben ik met Marit naar de Ngoc Son Temple geweest op het Hoan Kiem Lake. En vanavond gaan we met z'n drieën naar een water puppet show in het Municipal Water Puppet Theatre!

Wild Horses

Om tien uur 's avonds kom ik na een 5 uur durende vlucht aan in Perth. In de shuttle bus van het vliegveld naar mijn hostel leer ik een Zwitsers meisje kennen. Wij gaan de volgende dag samen de stad in. 's Ochtend lopen we wat rond in Kings Park en 's middags gaan we naar Hay en Murray street (de belangrijkste winkelstraten). Maar we zitten al gauw weer in het hostel met een koppie thee, het weer werkt niet echt mee... Het hostel is super relaxed met een grote open keuken en daarnaast een ruimte met banken en een tv. Woensdag kunnen we met een tourguide de stad in, daarna koffie gedronken in London Court en 's middags nog wat geshopt.

De volgende dag ga ik met Daniela en een Nederlands meisje naar Fremantle met de trein. Dit is echt wel een leuke plek, en we hebben gelukkig iets beter weer.

In het weekend ga ik naar Scarborough Beach, hier zie ik voor het eerst de echte Australische surfdudes. En zondags word ik opgehaald door mijn nieuwe Wwooffamilie (wwoofen is het paar uur werken per dag voor accomodatie en eten): Karen, Jos, Steven (14) en Bradley (11). We gaan 's middags gelijk kijken bij een basketbaltraining van Bradley (Steve en Brad zijn allebei fanatieke basketbal State players).
Het is een onwijs leuke, lieve en gezellige familie. Ze wonen op een grote boerderij met 5 hectare land. Ze hebben twee paarden, Star en Ari en een pony, Lucy. Karen rijdt dressuur met Star, een merry die ze zelf traint. Ook hebben ze twee bordercollies, Shiba en Bella. En nog een hoop kippen en eenden.
Karen en ik staan elke dag rond half zeven op om de paarden eten te geven, de kippen te voeren en los te laten. Daarna wekken we Steven en Bradley, maken we ontbijt en brengen we ze naar school. 's Ochtends help ik Karen nog met de was, stofzuigen, koken of andere dingen. 's Middags verschoon ik het water van de paarden, zet ik het eten alvast klaar en mest ik de stallen uit. Bella komt me dan altijd helpen door vreslijk in de weg te lopen en het dragen van de tuinslang. 's Middags ga ik vaak met Karen mee rijden, op paard of mountainbike met de honden.
Op woensdag, vrijdag en zondag ga ik met Jos mee roeien (dragonbootracing) op een super mooi meer. Jos komt uit Nederland en is sinds 1983 al in Australie. Het is echt heel lekker om even een tijdje op dezelfde plek te blijven.
Afgelopen vrijdag werd ik door mijn broer 's nachts gebeld dat Jitte geboren is! Ik hoorde haar gelijk door de telefoon. Dat was echt heel bijzonder en ook wel een beetje emotioneel. Daarna nog uitgebreid met Sanne, pap & mam en Pieky gebeld (thanks lievies dat vond ik echt heel fijn!). 's Avond had Igno nog foto's op de email gezet, dus 's ochtends kon ik dr gelijk zien. Ze is echt heel erg mooi..

Ik vind het echt heel jammer dat ik nu niet thuis ben, maar Karen en Jos zijn echt geweldig. En Igno en mama houd me goed op de hoogte met foto's en filmpjes!
Karen heeft zaterdag gelijk een paar foto's voor me uitgeprint en 's avonds zijn we heerlijk aan de champagne gegaan, nadat ik eerst met mam en pap over de skype heb geproost!
Morgen ga ik rond tien uur 's avonds naar het vliegveld, om vijf over twaalf vlieg ik naar Hong Kong. Woensdagavond vlieg ik naar Hanoi waar ik heb afgesproken met Julia! Ik vind het echt jammer dat ik hier weg moet en weg uit Australie ga, maar heb ook wel ontzettend zin in Azie! Ik ben nu al zes maanden weg en heb nu nog drie maanden voor Azie. Het gaat ontzettend hard, misschien wel iets te...

If rain must fall

Na mijn laatste avond in Airlie Beach, ben ik zaterdags met een Nederlands stel meegereden terug naar Townville. Daar moest ik er echt weer even aan wennen dat ik weer alleen was. Daarbij was Townsville ook echt ontzettend saai en stom. De volgende dag heb ik 's ochtends de ferry naar Magnetic Island genomen. Daar verbleef ik in een van de YHA bungalows. Magnetic Island is een klein eiland, dat alleen aan de rechterkant begaanbaar is en heeft ontzettend veel planten en bomen.'s Middags ontmoet ik daar een Nederlands meisje, Samira. We gaan 's middags samen op toer door de Sanctuary bij het hostel. Daar kan je allerlei soorten hagedissen, een baby krokodil, koala's en een python vasthouden.
Na dit avontuur hebben we even wat op het strand gedronken en zijn we 's avonds aan de pizza en het bier gegaan.

Zondag heb ik met een Deens meisje 'The Forts Walk' gedaan. Deze wandeling leid je langs forten uit de tweede wereldoorlog. Daarna doorgelopen naar Arcadia, waar we walibi's hebben gevoerd. 's Avonds wat gegeten met mensen van mijn kamer.
Dinsdags ben ik met de ferry weer naar Townsville gegaan, waar ik de Greyhound bus naar Mission Beach heb genomen. In Mission Beach sliep ik in het YHA Treehouse hostel en daar zag ik Sam weer! Het hostel ligt in de middle of nowhere en is helemaal geweldig! Het ligt midden in het regenwoud, zwembad erbij, relaxed, overal gecko's en met een radioaansluiting voor je Iphone! Dinsdagavond nog even boodschappen gedaan. En de rest van de avond heerlijk gekookt, muziekje geluisterd, biertje gedronken en gekletst met Sam. De volgende dag werd ik als een prinses wakker. Schitterend uitzicht, het weer niet helemaal [erfect, maar dat maakt echt niks uit als je op zo een fantastische plek zit!
Woensdags met Sam de local bus gepakt, waar de vrouwelijke buschaffeur ons een rondleiding door Mission Beach heeft gegeven. Het is heel rustig, en ontzettend mooi! 's Avonds weer een perfecte avond gehad, wat gekookt, biertje, muziekje, koppie thee en goed gezelschap van Sam..
Donderdagochtend heb ik met Sam en joanne (een Engels meisje) de bus naar Cairns gepakt. Daar goot het van de regen toen we aankwamen. We zijn met z'n drieen naar de Giligans gegaan en hebben 's middags de film Shutter Island gezien. Daarna even wat wijn gehaald bij de liquorstore. Toen wij terug in het hostel kwamen zat onze kamer vol met mensen. Daar nog gezellig een drankje gedaan en toen door naar de kroeg. In de Giligansbar was het ladiesnights, dus we konden de hele avond gratis aan de champagne!!
Vrijdags kwam er nog een Nederlands meisje, Kirsten, in de kamer, die Joanne kende van de Whitsundays. 's Middags hebben we met z'n allen een auto gehuurd voor zaterdag en zondag om naar Cape Tribulation te gaan. Daarna naar de markt gegaan, waar je heerlijke groente en fruit kon krijgen voor weinig ;).
De volgende dag hebben we vroeg de auto opgehaald en nog even wat boodschappen gedaan. Na een half uur moesten we weer omkeren om de auto te ruilen, want onze ventilatie was stuk en we zagen helemaal niks meer door de regen. Maar al gauw waren we weer op weg.. Onze eerste stop was in Port Douglas, waar we geshopt hebben.

Daarna zijn we bij de Mossman rivier gestopt, die ik niet meer herkende. De laatste keer dat ik d'r was was het water heel rustig en kon je erin zwemmen, nu stond de rivier door alle regen veel hoger en stond er een heel sterke stroming. Na de rivier doorgereden naar de ferry om naar Cape Tribulation te gaan. Bij de ferry werd ons verteld dat we waarschijnlijk niet ver zouden komen in onze Hyundai Getz, omdat de weg ondergelopen was en er bomen op de weg lagen. Wij besloten toch een poging te wagen, maar zijn na een landverschuiving en een waterval op de weg toch maar omgedraaid. We zijn weer teruggereden naar Port Douglas en hebben daar een hostel gezocht. In het hostel eerst gekookt en een wijntje gedronken en daarna zijn we naar het centrum gelopen. Daar zijn we bij een super leuke live reggea band terecht gekomen. Het was echt een top avond!

Zondags zijn we naar Atherton Tablelands gereden, gestopt in Karanda en bij de Barron Falls. Daar liet Sam d'r camera hoesje in de jungle vallen vanaf een brug. Maar al gauw kwam er een Australier langsgelopen die hem wel even voor haar zou gaan halen.

Na de waterval zijn we met onze Hyundai Getz offroad gegaan, wat eigenlijk helemaal niet mocht, en zijn we langs een meer gereden, waar we uiteindelijk bij de Cathedral Fig Tree (een ontzettend grote boom) uitkwamen. 's Avonds weer naar Cairns en zijn we op stap gegaan met Sam haar redder.

Maandags voelde ik me niet helemaal perfect en Sam en ik moesten 's ochtends de auto terugbrengen. Alleen toen wij bij de auto aankwamen bleek deze helemaal te zijn onder gepoept door vleermuizen. Dus deze hebben Sam en ik, met kater en al staan schoon schrobben bij een tankstation.. Na dit avontuur hebben we onszelf op een heerlijk ontbijtje getrakteerd.
Vanaf woensdag werd het weer gelukkig een stuk beter. Ik heb nog nooit zoveel regen gezien in Australie.. Kirsten en Joanne gingen vandaag weer verder, en ik heb woensdags met Sam heerlijk bij de Lagoon gelegen. De dagen erna niet heel veel meer gedaan dan een boekje gelezen bij de Lagoon, wat mailtjes gestuurd naar boerderijen voor werk (wwoofen) en 's avonds naar live salsa muziek geluisterd.

Zaterdags moesten Sam en ik vroeg op, want we gingen mee op een reefcruise. Daar hebben we allebei voor het eerst gedoken! Ik vond het echt ontzettend gaaf om te doenen was best verrast hoe gemakkelijk het ging. Tijdens onze eerste duik waren we met z'n drieen en een instructeur. We gingen gelinktaan elkaar naar beneden en zijn zo'n twintig minuten onderwater geweest. Onze tweede duik duurde ruim een half uur en we waren maar met z'n tweeen. Omdat het tijdens onze eerste duik allemaal goed ging mochten we nu gewoon zelf zwemmen, maar we moesten we in de buurt van de instructeur blijven. Het is zo bijzonder om tussen het coraal en de vissen e zwemmen. Je raakt helemaal ontspannen en ziet zoveel mooie dingen dat ik niet goed wist waar ik moest kijken. En kon alleen maar denken hoe gaaf het wel niet was wat ik aan het doen was. We hadden ook nog het geluk dat we een reefshark zagen, die ze al een paar dagen niet gezien hadden.

's Avonds heb ik gezellig met Sam en een meisje, die we op de boot hadden leren kennen, gegeten. Gelukkig was het tijdensmijn laatste dagen in Cairns nog erg mooi weer. We hebben heerlijk gerelaxed bij de Lagoon en zijn nog naar the Hurt Locker geweest.
Maandags om kwart over zes vertrok mijn vlucht naar Perth..