Vrijdag aan het eind van de middag komen wij aan in Cambodja. Na de lange reis per boot, zitten wij nog een uurtje in een minivan en komen dan eindelijk aan in Phnom Phen. Daar worden wij gedropt bij het sinh café (van onze tour) en vanaf daar nemen wij een tuk tuk naar de Boeng Kak area. Daar gaan wij samen met nog een paar jongens van de Mekong Delta Tour opzoek naar een questhouse. Dat blijkt niet zo heel gemakkelijk. Het ziet er allemaal nogal shabby uit en uiteindelijk eindigen we weer bij het allereerste questhouse. De kamer is groot, redelijk schoon en er is een geweldig terras aan het water! De buurt waarin ons questhouse zit is heel gezellig! In alle steegjes zitten eettentjes, barretjes en overal staan de mannetjes met de tuk tuk's je op te wachten.

Nadat wij heerlijk gedoucht hebben gaan we met z'n allen wat eten en kijken wij de eerste wedstrijd van het WK in de Magic Sponge.
Zaterdag hebben we 's ochtends even rustig aangedaan,we zijn de afgelopen dagen alleen maar aan het rennen geweest. 's Middags lopen wij door de stad naar het national museum. Hier staan alle artifacts, gemaakt door de Khmer, uit de tempels van Angkor Wat. Daarna zijn we doorgelopen naar The Royal Palace en The Silver Pagoda.
Zondags zijn we een hele dag opstap geweest met de tuk tuk. 's Ochtends zijn we eerst naar het Tuol Sleng museum geweest. Vroeger was het museum een school en ten tijde van het Khmer Rouge regime werd het gebruikt als gevangenis waar duizenden gevangenen zijn gemarteld en gedood. Vanaf deze gevangenis werden duizenden mensen gedeporteerd naar de killing fields. Nu is het een museum bestaande uit de gebouwen A,B en C. In gebouw A werden de belangrijkste gevangenen opgesloten. In dit gebouw zie je vrij grote kamers met een bed. In gebouw B zijn single cells te vinden met op de derde etage een fototentoonstelling. Ook in gebouw C is op de eerste en tweede etage een fototentoonstelling en zie je martelinstrumenten. De tentoonstelling bestaat voornamelijk uit foto's van gevangen, de Khmer Rouge leiders en afbeeldingen van de martelingen. De meest heftige afbeelding was die van twee mannen bij de killing fields, waarbij de ene een baby in de lucht gooit en de ander met een geweer in de aanslag staat. Ook lazen wij een gedicht met alles wat verboden was tijdens het Khmer Rouge Regime. Voorbeelden hiervan zijn; no toothbrushes, no colored clothes, no forgiveness, no hospitals, no flirting, no wet dreaming en no affection.
Na het museum zijn we met de tuk tuk naar de killing fields van Choeung Ek gereden, wat zo een 15 km buiten Phnom Phen ligt. Naar deze killing fields werden de gevangenen uit de Tuol Sleng gevangenis gebracht. Er werden hier zo een 100 mensen (mannen, vrouwen en kinderen) per dag vermoord. Deze killing fields bevatten 129 massagraven, waarvan bij een aantal opgravingen zijn gedaan. Er is een massagraf waar ze 450 lijken hebben gevonden, een graf wat bestond uit naakte vrouwen en kinderen en een graf met 166 onthoofden lijken. Het monument wat voor de killing fields staat bevat 8000 schedels afkomstig uit deze massagraven. Ook staat de grote boom waar baby's in het bijzijn van hun moeder tegenaan geslagen werden er nog.

Woorden schieten te kort om te omschrijven hoe je je voelt als je hier doorheen loopt. De paden tussen de massagraven liggen bezaait met stukken van botten en kledingstukken van de slachtoffers die door regen en overstromingen zichtbaar geworden zijn. Waar je als bezoeker overheen loopt.. Het is zo moeilijk voor te stellen wat voor gruwelijkheden zich in dit land hebben afgespeeld.
Maandags zijn we naar the central market geweest. Hier scoren we de meest briljante oranje zonnebrillen. Nu zijn we echt klaar voor het WK! Na de markt ga ik met Julia naar het travelers medical centre. Ik heb nog steeds last van mijn voet en wil hier toch even naar laten kijken. De deur wordt geopend door een typische Engelse dokter, compleet met spuglok en accent. Ik moet een formuliertje invullen en dan mag ik met hem meekomen naar zijn kantoor. Daar kijkt hij even naar mijn voet, constateerd dat het niks dramatisch is. Hij maakt het schoon en doet dit niet bepaald zachtjes... Even later kijken Juul en ik elkaar aan en denken allebei hetzelfde. We zijn in een echte Monty Python sketch terecht gekomen...
Maandagavond zijn wij na een verkleedpartij richting de gym bar gegaan, een sportsbar met 80 schermen. Daar hebben wij met nog een aantal andere Nederlanders, Australiërs en Engelsen de wedstrijd gezien. Na de wedstrijd nog een drankje (aanrader: baileys en sambuca) gedaan in het straatje van ons guesthouse.